سمی نوشت:

گام هایم سنگین شده

برای برداشتن قدم از قدمی

پاهایم را روی زمین می کشم

و با تکیه بر در و دیوار راه می روم ...

غذا را نجویده و تلخ قورت می دهم...

آب در گلویم پشتِ مشتی بغض

گیر می کند و فرو می رود...

موهایم با شانه بیگانه شده اند ...

نه انگیزه ای ...

نه لبخند از سر شوقی ...

آهای سایه ی سرد

تو می دانی اینها نشانه ی چیست؟!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: