نمی دونم به کی سلام کردم

شاید به تنهاییام

شاید بازم طبق عادتی که سعی در ترک کردنشم دارم  توی ذهنم که پر از یادشه بهش سلام میکنم و باکلی ذوق همه ی اتفاقای ساده و پیش پا افتاده ی روزمره رو واسش تعریف می کنم !! نمی دونم ...

این روزا گیج گیجم

تو هوام

کاش یه نفر پیدا میشد یه داد میزد شاید با این تلنگر به خودم می اومدم و با مغز می خوردم زمین حداقل شاید از این حال و هوا میومدم بیرون ...

شاید اینحوری اونایی که منو فراموش کردن هم به خودشون می اومدن و دورم جمع میشدن...اما تمام دنیای من تو وجود یه نفر خلاصه شده اگه اون یادم کنه واسم کافیه

مثلا این افتتاحیه اس اما به سبک سمیرا

این وبلاگو به عشق محمدم درستش کردم

میخوام هروقت دلم گرفت  یا دلم تنگ شد هروقت کلی "دوست دارم" تو دلم مونده بودو داشتم خفه میشدم بیام اینجا همه رو با تمام وجود داااااااااااااااااد بزنم

اینجا دیگه کسی نیستش که بخواد دستشو بگیره جلوی دهنم تا تموم حرفام بمونه تو دلم

اینجا رو دوس دارم

شاید یه روزی گذر یه نفر این طرفا بیفته شاید اونم مثل من باشه و با حرفای من آروم بشه... نمی دونم شاید

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: